جنایت اخیر آل  سعود یهود تحت عنوان گروه تروریستی داعش  نشانه ضعف و اضمحلال این قوم یهودی ست  ، بقول حضرت امام (ره)  شهادت باعث رشد و‌تعالی این انقلاب الهی ست  و ما به موقع جواب جنایات بی حد و‌حصر  آل سعود یهود را نه در پستو و در قالب گروه ها ، بل در سرزمین حجاز  و  رو در رو خواهیم داد .

بَـر جـان مـن...، فتـاده به آئیــن بربری
بختِ سیاهِ من که ز شب تیره گون تری

تا نالـه می کند دلــم از دردِ بی حسـاب
او، در حســابِ آن کـه دهــد دردِ دیگـری

با ایـن ســتم که کنـد بخـتِ من، هنــوز
اِســتاده مـردِ راهـم و ضــدِّ سـتمگـری

صد گـونه جور...، دیده ام از خیلِ دلبران
از ســر نشد هنــوز، مرا شــوقِ دلبـری

بر حالِ زارِ من همه خشـنود و ای عجب
آشـفته می شـوم...،  که ببینم مکدری

سـرها برون کشـیده ام از زانـوانِ غم
گاهِ غمم، مـرا که نیـامد به سـر، سـری

بس زخمه ها که از پس و از پیش می خورد
آنکو گرفت...، کار جهـان را به سرسری

گویم به آن کسی که شـرف را فروختـه
اکنون بگو به من، به اِزایش چه میخری؟

طارق...، نگار آمد و گفتــا: « ز طبــع تو
جوشدمدام چشمه ی شعرِ خوشِ دَری»

25 تیرماه 1379 طارق خراسانی

دلم را بسوزان ،
آتش کینه ات را فرو بنشان
عاشقانه های عمیق مرا
زیر پا بگذار .

سکوتت را بشکن
عاشقانه هایم را تعطیل میکنم
تبعید نگاهم را ،
بی کم و کاستی به اجرا میگذارم
لبانم را به دندانهای پیشین میسپارم

آهم را بی وقفه
به خاطرات نگاهت گره میزنم

نیمه دیگری از بازی زمان را
به فرستاده هایت وقف میکنم
اما تو میتوانی ،
کشتنم را بی کم و کاستی
سنگ دلانه به اجرا بگذاری .
من بازیچه ای بیش نبودم
و تو عروسک گردانی
چیره دست .... گویا برهان

خیالت راحت
گاهی میمیرم
و گاهی زنده میشوم
از روزی که تو را شناختم
این بوده کارم
دوستی ، یا قاتل جانم ؟
به هر صورت شیرینی ، دوستم
همواره بیادت میمیرم
میشود حلالم کنی
و باری دیگر برایم بخندی
و من برایت بمیرم
دوست من مهربان باش.... گویا برهان

دانم که دلت حال خوشش با من نیست

با من که نباشد. خوش خوش ، بی من نیست

دانم که دلم ز رنج  بی تو شاکیست

اما دل تو که خوش بماند کافیست

دانم ز ازل صبح دلم شاد نبود

گر بوده ، دمی با تو بماند کافیست

دانم که زمان ز دوریت در رنج است

اما چه شود ، چوسهم ما شد کافیست

دانم که فریب عشق ، ما را ندهند

اما چو دهند فرصتی دیگر کافیست

آندم که ندیدم ز حبیبم مهری

گر نیم نگاهی بنماید کافیست

 بهتر که دلت به حال من میخندد

گر شاد شوی بحال من نیز کافیست

مرا که رسید آسمان اشک ریزان شد
ترا که رسد آسمان شکوفه باران شد

مرا و شب تار و غربت و طوفانی
ترا که رسید، آسمان گل باران شد

مرا و دلی شرحه شرحه خون باران
ترا که رسید عشق و شور، گلباران
شد
مرا که خوشی تیره و سیاهی شد
ترا که طرب، طالع است و باران شد.....

فاصله

میخوانم

و همچنان میخوانم 

حس دروغین سنگ دلی هایت را .
میخوانم و باز همچنان می خوانم ،
عاشقانه هایت را ،
چه دروغین اما چه زیبا
فریبی زیبا بود
چه زیبا بود
این طولانی ترین ساعات
و خوش ترین لحظات باور زندگی بود
چه حسادتی بخرج داد
یار بی وفا
می خوانم و مرور میکنم ،
نوشته بودی ،
اسير محدوديت هايي هستيم كه واقعي نيستند و فقط ترس هايي در ذهن ما هستند          

خیره خیره نگاهم کن .
همیشگی من .
دیدنت ثواب بودنت است .
میبینم تو را در خاطراتت
چشم هایت را ،
در رنگ رنگ خلقت
موهایت را ،
در پریشانی تند نسیم
عاشقانه دیدنت را سهم خود میدانم
مرا قربانی سرد نگاهت کن
حال من همان پریشانی ،
موهایت است .
آشفتگی من ،
همان دوری از توست .
بمانی یا آنکه نه ،
خاطراتت همیشگی هستند ..... فاصله

یک قاب عکس که خالیست ز یار من
کوشش کند که بماند کنار من

آن یار که دلفریبیش فریاد میزند
فردا و روز بعد نماند دیار من

این خانه بی یار که دارم به سینه ام
هر جا که میرود ندارد قرار من

این دل که به تاراج رفته است دمی
دارد غمی زنده و آشکار کنار من

ما را سبوی شکسته لقب می دهد نگار
لیکن درون سینه نهادند نگار من

از عشق نگویید چو نگویم بیش از این
عشق عاقبتش آخر درد است دیار من

دل را که بشکفند و ببینند درون سینه ام
یابند نام ترا و خاطره ات بر قرار من

این قصه اگر شنیده اید از دل خون من
اینسان خبر می دهد از حال زار من

فاصله